کاوش موضوع نص

نص که گاهی با پسوند شرعی به کار می‌رود اصطلاحی در فقه است و به حکمی برگرفته از ظاهر قرآن، یا احادیث پیامبر و امامان گفته می‌شود. در اصول فقه، نصّ لفظی است که فقط بر یک‌معنا دلالت دارد (فقط یک‌معنا از آن به‌ذهن می‌رسد) و احتمال معنای دیگری در آن وجود ندارد. در اصطلاح فقه، «نص» به معنای متنی است که از منابع اصلی شرعی، یعنی قرآن یا احادیث معتبر پیامبر اکرم و ائمه معصومین ، به‌صورت صریح و آشکار دلالت بر یک حکم شرعی داشته باشد. نص معمولاً به عبارتی گفته می‌شود که معنای آن قطعی و بدون ابهام باشد و نیازی به تفسیر یا اجتهاد گسترده نداشته باشد. در فقه اسلامی، نص به عنوان یکی از منابع اصلی استنباط احکام شرعی محسوب می‌شود و دارای بالاترین درجه اعتبار است، زیرا مستقیماً از وحی یا کلام معصومین گرفته شده است. برای مثال: آیه «وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ» (و نماز را برپا دارید) یک نص قرآنی است که به صراحت به وجوب نماز اشاره دارد. امامیه «بیعت» و «دعوت» را به عنوان راه تعیین امام قبول ندارد و معتقد است امامت امام را تنها می‌توان از راه «نصّ» خداوند و پیامبر یا امامی که امامت او از طریق نصّ الهی و نبوی اثبات شده است، شناخت. == منابع ==... بیشتر در ویکی پدیا